Sunce

Sunce predstavlja dinamički centar oko kojeg obilaze planete I ostala nebeska tela.

Pripada zvezdama spektralne klase G2. sa povrsinskom temperaturom 5700 K, precnika je 1 392 000 km i njena masa cini 99,86% celokupne mase Sucevog sistema. 750 puta je teže od svih ostalih članova njegovog sistema.
Najudaljenija planetarna orbita se nalazi na 40 astronomskih jedinica (1 AJ iznosi 150 miliona kilometara, sto je prosecno rastojanje Zemlje od Sunca) ali je zona uticaja Sunceve gravitacije mnogo sira. Suncev sistem cine sva tela i cestice koje su pod uticajem gravitacije Sunca.
Sunce se sastoji od vodonika (oko 74% njegove mase ili 92% njegove zapremine), helijuma (oko 24% mase i 7 % zapremine) i male količine ostalih elemenata, uključujući gvožđe, nikl, kiseonik, silicijum, sumpor, magnezijum, ugljenik, neon, kalcijum i hrom.
Zbog ekstremno visokih temperatura, materija je u obliku plazme. Posledica toga je da Sunce ne rotira kao čvrsto telo, ima takozvanu diferencijalnu rotaciju, tj. rotira slojevito, odnosno, brzina rotacije je veća na ekvatoru nego u blizini polova. Zbog toga dolazi do iskrivljenja silnica magnetskog polja, erupcija gasa sa sunčeve površine i stvaranja sunčevih pega i prominencija (protuberanci). 
U središtu Sunca u termonuklearnim reakcijama (nuklearna fuzija) vodonik se pretvara u helijum. Svake sekunde u nuklearnim reakcijama učestvuje 3,8 x 1038 protona (vodonikovih jezgara). Oslobođena energija biva izračena sa sunčeve površine u obliku elektromagnetnog zračenja i neutrina, i manjim delom kao kinetička i toplotna energija čestica sunčevog vetra i energija sunčevog magnetnog polja.
Glavni delovi Sunca su:
•unutrašnjost Sunca (jezgro, radijaciona i konvektivna zona)
•fotosfera
•sunčeva atmosfera (hromosfera i korona)